نقد و بررسی بازی Far Cry 5
مرزهایی محو شده
یک آنتاگونیست افراطیِ دیگر؛ یک جهانبازِ دیگر پر از Outpostهایی که منتظر فتح شدن هستند؛ یک شوتر اول شخصِ دیگر با مکانیکهای رایجِ سبک که یک گانپلیِ خالی از ریسک و نوآوری را ارائه میدهد. میدانم با نگاه کردن به تمام این ویژگیهای آشنا به چه فکر میکنید؛ به تکرار دوبارهی تجربههای قبلی و اسیر شدن در همان حلقهی اعتیادآور اما تکراریِ سه نسخه اخیر. بگذارید از همین حالا خیالتان را راحت کنم، با وجود تمام شباهتها، farcry5 یک تحول است و این را میتوان از همان لحظات افتتاحیهی بازی حس کرد.
بازی با اتمسفری مهآلود آغاز میشود. کلانتر با دار و دستهی خود که شامل پروتاگونیست بازی یعنی "معاون کلانتر" نیز میشود، به ماموریتی برای دستگیریِ “Joseph Seed” ملقب به The Father فرستاده شدهاند اما اوضاع آنگونه که پیشبینی میشد، پیش نمیرود. در تاریکیِ شب، شاهد یک تعقیب و گریز تنشزا هستیم و در این هیاهو میتوان دو تفاوت عمده در پایه و اساس داستان بازی مشاهده کرد: 1. دشمنان انگیزهای حقیقی دارند و دیگر مزدورانی اجیر شده نیستند. آنها یک فرقهی افراطی هستند که بقیه مردم را به چشم گناهکارانی که باید اعتراف کنند میبینند و قلبا به کاری که میکنند ایمان دارند 2. The Father آنتاگونیستی تنها نیست و افرادی که از اون تبعیت میکنند نیز از شخصیتپردازیِ عمیق و هویتی آَشکار و متمایز برخوردار هستند. در طول بازی و مخصوصا در حین گیمپلی، به دفعات با شعارها و حتی فعالیتهای کاملا آشکاری که در راستای ایدئولوژی خودشان انجام میدهند روبهرو خواهید شد. آنها سه بخش وسیع از نقشهی بازی را تحت کنترل خود دارند و مستقیما به اعمال شما در منطقهی خود واکنش نشان داده و منتظر نخواهند ماند که شما تک تک مقرها و منابع را در اختیار خود دربیاورید.
شاید اگر رویدادهای داستانی به طور کامل با گیمپلی بسیار مفرح بازی پیوند خورده بود، میتوانستیم با یک خروجی بشدت تحسینبرانگیز در دستهبندی بازیهای جهانبازِ مدرن مواجه شویم اما اغلب، این ماموریتهای فرعی هستند که در جهان پویای بازی خودنمایی میکنند. ماموریتهای داستانی و لحظاتی که بالاخره با آنتاگونیستهای بازی مواجه میشویم، اغلب در پشت درهای بسته و خارج از چارچوب عظیم و دنیای پرزرق و برق Far Cry 5 روایت میشوند. زمانی که در حال انجام ماموریتهای مختلف و تعامل با محیط هستید، ناگهان بازی شما را از دنیای خود بیرون کشیده و روی یک صندلی مینشاند تا ناخواسته هنرنمایی شخصیتها و شعارهایش را به شما تزریق کند. صداپیشگی مطلوب است، شخصیتپردازی مطلوب است، همه چیز آماده است برای روایتی پر از دیوانگی و تنش اما زمانبندی همه چیز را به هم میریزد. در واقع Far Cry 5 هنگامی در اوج است که آزادی عمل حرف اول را میزند. اما وقتی به جای اینکه خودتان رویداد داستانی را انتخاب کنید، بازی بالاجبار پیشروی شما در ماموریتهای دیگر را نیمهکاره گذاشته و حق انتخاب را از شما دریغ میکند، آنجاست که حس خواهید کرد، Far Cry 5 همیشه مفرح و دلپذیر نیست.
همانطور که در نقد اولیه گفتیم، شروع بازی درگیرکننده، غافلگیرکننده و مجذوب کننده است. حالا همین صفات را بدون هیچ تعللی میتوانم برای پایان بازی نیز به کار ببرم. رویکرد خطی و خارج از چارچوب اصلی بازی، در ابتدا و پایان بازی به راحتی جواب میدهد چون اجباری در ارائهی آنها در کار نیست. افتتاحیهی بازی در معرفی حال و هوا و شخصیتها، کار خود را به نحو احسنت انجام میدهد و در پایان نیز بدون هیچ اجباری، خودتان به سمت هدف نهایی حرکت خواهید کرد. اما همانطور که گفتیم، در بین لحظات ابتدایی و پایان نفسگیر این نسخه، رویدادهای داستانیِ بسیاری وجود دارند که اغلب ناخواسته مجبور هستید با آنها روبهرو شوید. این مشکل زمانی بیشتر جلب توجه میکند که بدانید Far Cry 5 در ارائهی دنیایی پویا سنگ تمام گذاشته و بقیهی عناصر گیمپلی "دقیقا" در راستای آزادی عملِ بیشتر، انعطاف پیدا کردهاند.
با اطمینان میتوانم بگویم که گیمپلی آزادانهتر و دنیای پر از شگفتیِ Far Cry 5 همان رویکردی است که این سری شدیدا به آن نیاز داشت. ساختار اصلی بازی بر روی سنگ بنای استوار نسخههای قبلی پیادهسازی شده است اما همان تجربهی آشنا حالا به طریقی ارائه شده است که پتانسیل اصلی Far Cry را به رخ میکشد. بزرگترین دستاورد Far Cry 5، فضاسازی و اتمسفر کمنظیر آن است. دنیای بازی بلافاصله شما را قانع میکند که در شهری کوچک در ایالت مونتانای آمریکا هستید. حالا دیگر نقشهی بازی یک ناکجاآبادِ عظیم و بیهویت نیست که برای گشتوگذار در آن به یک راهنمای چشمکزن بر روی صفحهی نمایش نیاز داشته باشید. Hope County با جزئیات و تمرکزی فراوان خلق شده است و به حدی متنوع و قابلباور است که پس از چند ساعت بصورتی غریزی و با تکیه بر حافظهی خود راهتان را پیدا خواهید کرد.
بیلبوردهایی عظیم در کنار جادههایی طویل و خلوت ، خانههایی با سقف شیروانی که هر کدام هویت منحصربفردی دارند، مزرعههایی چشمنواز که پر از ابزار کشاورزی و حیوانات اهلی هستند، مردمی که با وجود درگیری با اعضای فرقه سعی میکنند خوشگذرانی خود را فراموش نکنند، علامتهای پرزرق و برق نئونی که در شب میدرخشند، حیواناتی که ممکن است کاملا اتفاقی در هنگام عبور از جاده زیر بگیرید و موسیقی زیبای Country که از خانهها و اتومبیلها به گوش میرسد. در Hope County زندگی جریان دارد؛ چیزی که در هر عنوان جهانبازی نمیتوان پیدا کرد. کیفیت بصری فوقالعادهی بازی و همینطور اجرای بدون افت فریم و نورپردازی خیرهکننده نیز به خلق این اتمسفر دلپذیر کمک کردهاند.
این اتمسفر شگفتانگیز میتوانست به وسیلهی ماموریتهایی تکراری و بیثمر به هدر برود اما Ubisoft قدر این جهانِ خلق شده را دانسته است. در حالی که ماموریتهای اصلی بسیار جدی و پر از صحنههای شکنجه، کشت و کشتار و به طور کلی افراط است، این ماموریتهای فرعی هستند که با ماهیت همیشه سرگرمکنندهی Far Cry عجین شدهاند و با ارائهی پرتعداد و متنوعترین مجموعهی ماموریتها، از این نظر Far Cry 5 را به بهترین نسخه این سری تبدیل کردهاند. بعضا کوچکترین ماموریت فرعی، به گونهای سوپرایزکننده و هوشمندانه پیش میرود که مطمئنا غافلگیر خواهید شد. از روبهرو شدن با یک صحنهی فیلمبرداری عجیب و غریب گرفته تا امتحان کردن انواع مواد مخدر، پی بردن به حضور بیگانهها در این سیاره و حتی تجربهی سناریویی کمدی و پرنشاط در لحظات بارداریِ یکی از شخصیتها! بعضی مواقع کوچکترین و بیاهمیت ترین لحظات Far Cry 5 به فراموشنشدنی ترین تکههای بازی تبدیل میشود و این همان جادویی است که فقط از یک دنیای قابل باور و فراگیر حاصل میشود.
Outpostها نیز حالا به همین عنصر تنوع این نسخه آغشته شدهاند. برخلاف نسخههای قبل، هر Outpost صرفا یک مقر نظامی و معمولی دیگر نیست که باید فتح شود. هر کدام هویت مخصوص به خود را دارند و نقش مهمی را در دنیای بازی ایفا میکنند. از یک هتل عظیم و پر از سر و صداهای ترسناک گرفته تا یک گاراژ بزرگ، ایستگاه راهآهن و محل نگهداری حیوانات و پرورش گیاهان. تمام این مناطق روزی در اختیار مردم Hope County بوده اما حالا توسط اعضای افراطیِ این فرقه تصرف شده است. به همین منظور، آزادسازی آنها بیشتر از همیشه حس پیروزی و انجام یک کار مثبت در این دنیای پویا را منتقل میکند. علاوه بر این، دهها محیط منحصربفرد دیگر در سرتاسر نقشه پراکنده شدهاند و همین تنوع محیطی، باعث شده است درگیریها نیز هیچ وقت خستهکننده نشوند. مبارزات در سرتاسر نقشه پراکنده شدهاند و محیطهای متنوعی مانند محوطهی حفاظتی یک زندان، محوطهی شاد یک مدرسهی کوچک یا محوطهی محدود یک پل، به میادین نبرد تبدیل میشود و این طراوت خاصی به تیراندازیها داده است.
گانپلی مثل همیشه روان و موثر بوده و کنترل آن بشدت ساده و غریزی انجام میشود. در واقع از همان لحظات ابتدایی، به کنترل اسلحهها مسلط خواهید بود و به لطف افکت و صداگذاری بسیار جذاب آتش و انفجار، تجربهای سرتاسر هیجان و اکشن، انتظارتان را میکشد. این گانپلی و بطور کلی مبارزات میتوانستند به یک تیراندازی تاکتیکیتر و هوشمندانه تبدیل شوند اما ضعف بزرگی که در مبارزات شاهد آن هستیم و متاسفانه از نسخههای گذشته به ارث رسیده است، هوش مصنوعی بسیار ضعیف دشمنان است. این باعث شده است چالش بازی کمرنگتر شده و نبردها در برخی مواقع به تجربهای آسان و بدون تنش تبدیل شوند و در مواقع دیگر نیز به دلیل هوش مصنوعی ضعیفِ همراهان به یک مرگ بیمعنی منجر شود. این مشکل تا لحظات پایانی به چشم میآید و هنوز پس از سالها گریبانگیر سری Far Cry است. اما با این حال، سیستم انتخاب همراهان که از نسخهی دوم برگرفته شده است، به روند گشت و گذار، حال و هوای تازهای داده است و با دیالوگهایی که در زمان مانور در محیطها رد و بدل میشود، حس تنهایی را در بازی از بین برده است و به کمک بخش Co-op اکتشاف در بازی را به تجربهای مفرحتر تبدیل کرده است.
یکی از تغییرات بسیار مثبت این نسخه، سیستم ارتقای قابلیتها است که دیگر به شکار وابسته نیست. حالا برای ارتقای ابزار خود، باید چالشهای لیست شده در منوی بازی را تکمیل کنید. این رویکرد باعث شده است بیشتر از همیشه به سبکِ مانور خود در دنیای بازی و استفاده از ابزار، تنوع دهید و خود را به یک استایل خاص محدود نکنید. با این تغییر، شکار به فعالیتی نسبتا اختیاری اما باارزش تبدیل شده است که با بدست آوردن پوست و اعضای بدن حیوانات، میتوانید آنها را فروخته و پول بدست آمده را صرف آیتمهایی که نیاز دارید، بکنید. دیگر نیاز نیست برای ارتقا دادن یک قابلیت، اجبارا به دنبال گونهی حیوانی خاص بگیرید و حالا تقریبا هیچ مانعی در مقابل آزادی عمل شما وجود ندارد که این بشدت برای یک عنوان جهانباز باارزش است.
روند بسیار جذابی که دوباره در راستای آزادی عمل بیشتر، در این نسخه اعمال شده است، نحوهی پیشرویِ کلی و آزادسازیِ مراحل داستانی است. با اینکه اغلب مراحل داستانی با رسیدن به حد نصاب امتیاز برای هر منطقه، سر زده و اجباری به سراغتان میآیند اما راهی که برای رسیدن به آن حد نصاب طی میکنید، کاملا به انتخاب خودتان بستگی دارد و "اختیار" به معنی واقعیِ کلمه را در جهانبازِ Far Cry 5 حس خواهید کرد. دیگر لازم نیست برای رسیدن به پایان بازی، حتما Outpostها را فتح کنید یا ماموریتهای مشخصی را طی کنید. هر فعالیتی که شما را به خود مجذوب کرده است، میتواند پلهای برای رسیدن به حد نصاب تعیین شده باشد. اگر دوست دارید، به ماموریتهای فرعی بپردازید، مسابقههای سرعت و چالش را انجام دهید، به ماموریتهای شکار و ماهیگیری بپردازید یا حتی میتوانید رها از هر چیزی، با نارنجکاندازی در دستتان، در دنیای بازی قدم برداشته و هر نشانه و داراییِ دشمن مانند اتومبیلها، معابد و مزارعی که در راه خود میبینید را منفجر کرده و به آتش بکشید! همین کار به شما در پیشروی داستانی کمک کرده و هرگز احتیاج ندارید که در یک مسیر تعیین شده قدم بردارید.
همین آزادی عمل را با روشهایی سریع و لذتبخش از جابهجایی در محیط مانند انواع مختلف اتومبیلها، هواپیماها، هلیکوپترها و حتی بازگشت Wing Suit در این نسخه، ترکیب کنید تا لذتی که در گشتوگذار وجود دارد را تصور و درک کنید. اگر دوست ندارید خودتان در بازی سفر کنید، Fast Travel در بازی بشدت کاربردی است و نسبت به نسخههای قبلی، مکانهای بیشتری برای آن تعبیه شدهاند. از این طریق به راحتی میتوانید به تمام نقاط مهم نقشه دسترسی پیدا کنید و نقشهی بسیار جذاب و سه بعدی این نسخه نیز دنیای Hope County را به بهترین شکل ممکن ارائه میکند. تنها مشکلی که میتوانیم در این روند گشت و گذار و جابهجایی از طریق Fast Travel به آن اشاره کنیم، لودینگهای نسبتا طولانی است که برخی مواقع، هیجانِ یک تجربهی بیمکث را کاهش میدهد.
arcade mode
بخش بزرگی از Far Cry 5 را شامل میشود و تاکید بسیاری بر روی آن شده است.
پوسترها، دستگاههای آرکید و به طور کلی نشانههای Arcade در سرتاسر
نقشهی بازی به چشم میخورد و حتی آوازهاش در بین صحبتهای NPCها نیز
شنیده میشود. Arcade به دو بخش عمدهی تک نفره و چند نفره تقسیم میشود که
هر دو پر از نقشههایِ دست سازِ بازیکنان و همینطور تعداد محدودی نقشهی
رسمی از طرف Ubisoft است. خیلی راحت میتوانید با استفاده از Editor جذاب
این بخش، نقشهی خود را طراحی کرده، به اشتراک گذاشته و با دوستانتان بازی
کنید.
بخش تک نفره و Co-opِ Arcade منبع عظیمی از خلاقیت و سرگرمی است که میتوانید ساعتها مشغول تجربههای کوچک و منحصربفردی که روز به روز نیز به تعدادشان اضافه میشود، شوید اما در نظر داشته باشید با توجه به ماهیت آزادانه و بدون محدودیت Arcade، همه میتوانند یک نقشه بسازند و به همین منظور تجربههای شلخته و بیمعنی نیز پای ثابت این بخش هستند. اما در بخش چند نفره اوضاع بشدت خستهکننده و نابهسامان است. نه تنها طراحی نقشهها تعریفی ندارند، حتی ویژگیهای ابتدایی یک Team Deathmatch نیز از بازیکنان دریغ شده است. مشخص نبودن بازیکن خودی از دشمن در بسیاری از مواقع، عدم امکان انتخاب یک نقشهی بخصوص بصورت مستقل، سیستم لِوِلآپ بدردنخور و بسیاری از مشکلات ریز و درشت دیگر. معمولا کسی Far Cry را برای تجربه بخش چندنفرهاش تهیه نمیکند اما زمانی که انقدر در بازی بر روی آن تاکید شده است، پس حداقل مقدمات آن باید از ابتدا برای بازیکنان فراهم باشد. امکان حل تمام این مشکلات، از طریق آپدیتهای آینده وجود دارد اما در حال حاضر تجربهی بخش چند نفره ابدا پیشنهاد نمیشود چون علاوه بر همهی مشکلات ذکر شده، حتی نقشههای رسمی Ubisoft نیز از طراحی مناسبی بهره نمیبرند. همانطور که در نقد اولیه نیز گفتیم، بخش Arcade از پتانسیل بسیار بالایی برخوردار است اما در حال حاضر از مشکلاتی جدی رنج میبرد.